Tijdens een kennismakingsgesprek bespreek ik altijd even kort de wensen van de ouders in geval van een noodingreep.
Het is zeker geen populair gespreksonderwerp want het is niet waar de ouders van uit gaan of zelfs maar aan willen hoeven denken.
Ik wil het toch altijd even besproken hebben, want op het moment zelf moet je voor jezelf een beslissing durven maken en kun je geen vragen stellen aan de ouders.
Ik leg dus geduldig uit dat in het geval van een onaangekondigde keizersnede de beslissing of er een fotograaf bij aanwezig is bij de anesthesist en de gynaecoloog ligt.
In alle gevallen is het nodig opzij te kunnen stappen en de professionals hun werk te laten doen. De medische zorg komt altijd op de eerste plaats.
Ik wil dat de ouders zich daar bewust van zijn en neem dat ook op in het contract wat de ouders krijgen.
Voor de geboorte van baby Sophie hadden de ouders een prachtig geboorteplan geschreven. Het zou een volledig natuurlijke geboorte worden, de bevalling zou in een bevalbad plaatsvinden met zachte muziek op de achtergrond. Wel in een ziekenhuis in de buurt waar al die faciliteiten aanwezig zijn.
Het liep totaal anders.
De eerste weeën ving mama dapper thuis op, maar al gauw werd het haar duidelijk dat het niet verliep zoals zij gehoopt had. Ze moest toch heel gauw haar wensen bijstellen toen de ontsluiting niet vorderde.
De verloskundige brak de vliezen om te kijken of de weeënactiviteit zou toenemen, maar zag tot haar schrik dat het vruchtwater vuil was. De baby had al meconium gepoept.
Op dat moment gaat de medische molen lopen en werd er naar ziekenhuizen in de omgeving gebeld om te kijken waar er plek was.
Omdat het vruchtwater toch wel heel erg donker was werd de moeder toegelaten in het WKZ waar altijd een volledig medisch team aanwezig is.
De mama had het zwaar, de pijn werd haar toch te veel en er werd een ruggenprik aangevraagd.
Op het moment dat de anesthesist de ruggenprik aanlegt vraag ik altijd netjes of er bezwaar is dat ik een foto maak van de moeder terwijl zij steun zoekt bij haar partner tijdens de voorbereiding op de ruggenprik.
Ik vertel dan duidelijk dat ik de handeling zelf alsmede het personeel niet fotografeer. ( zie foto)
Ik zorg ervoor dat ik aan de buikzijde van de moeder blijf en zeker niet de daadwerkelijke handeling van het zetten van de ruggenprik fotografeer. Op geen enkele wijze komt dus de rug van de moeder in beeld. Ik focus mij op de ondersteunende handen van de partner.
Ik maak de strikt noodzakelijke foto's voor het verhaal voor de ouders maar zorg er wel voor dat ik er niet meer maak dan hooguit vijf. Zo houd je het ook leuk voor de anesthesist die echt niet zit te wachten op iemand die iedere beweging van hen vastlegt.
Daarna neem ik duidelijk afstand van de situatie door ook mijn camera op schoot te leggen. Ik heb gemerkt dat medisch personeel dat op prijs stelt. Lichaamstaal is ook heel belangrijk!
Het hartritme van de baby was zodanig vlak dat de verloskundige de mama al voorzichtig begon voor te bereiden op een ingreep, in dit geval een flinke knip, om baby sneller geboren te laten worden.
De mama werd nog even aangemoedigd om optimaal gebruik te maken van haar weeën en flink te persen terwijl de verloskundige een knip zette.
Ik kies ervoor deze handeling nooit te fotograferen, ten eerste omdat het een medische handeling is waarbij je de verloskundige nooit in de weg mag staan of op eniger wijze mag afleiden van een heel belangrijke handeling die zij uit medisch noodzaak moet maken en ten tweede vanuit eigen ervaring met een knip. De verdoving kan zeer pijnlijk zijn en dat is geen moment dat je je als kersverse moeder wilt blijven herinneren. Na een knip volgt namelijk ook een moment waarop de moeder gehecht moet worden, ook hier zijn de verdovingsprikken weer pijnlijk. Ook het proces van hechten wordt dus niet gefotografeerd. Geloof me, de moeder heeft daar geen foto's van nodig, omdat ze de hechtingen nog een hele tijd zal voelen.
Focus je op die heerlijke nieuwe baby en de verliefde blikken van de ouders.
Baby Sophie werd met de volgende perswee geboren. Met haar kleine lichaam kwam een hele golf zwarte smurrie mee, meconium, vruchtwater en slijm.
Sophie werd op haar moeders buik gelegd en nog geen twee seconden later stond de kamer vol met personeel.
Ik had niet eens gemerkt dat er op een alarm gedrukt was. Ik kon zien dat Sophie erg blauw was en donkere lippen en ogen had.
De verloskundige knipte de navelstreng door en Sophie werd meegenomen terwijl de vader aan zijn arm meegetrokken werd.
Voor mijn gevoel twijfelde ik een eeuwigheid terwijl ik in mijn hoofd besliste wat het best zou zijn, achter de baby aan of bij de moeder blijven die geheel hulpeloos lag.
Ik maakte de beslissing dat ik bij de moeder bleef. Ik wilde niet in de weg lopen bij de behandeling van Sophie.
Enkele minuten later werd ik door de vader gehaald en mocht ik bij Sophie om daar haar verdere controles te fotograferen.
Ze bleek meconium in haar luchtwegen te hebben waardoor het haar niet lukte haar eerste ademteug te nemen. Ze was inmiddels uitgezogen en ademde zelfstandig. Wat was ze ook al mooi roze.
De controles heb ik gefilmd omdat dat momenten zijn die de mama moest missen en nu toch terug kan kijken.
Eenmaal herenigd met haar papa en mama zag ik dat Sophie een heel stuk navelstreng 'over' had. De verloskundige had in haar haast ruim de navelstreng geknipt. Na haar klem zat nog zeker twaalf centimeter aan extra streng. Ik wist dat één van de fotowensen het doorknippen van de navelstreng was dus ik sprak de verpleegkundige aan. Ik vroeg heel lief of het misschien mogelijk was om het excessieve stuk symbolisch af te laten knippen door de vader.
Dat vond ze een heel goed idee en de vader was ontzettend blij dat ik daar aan gedacht had. Zo had hij toch zijn fotomoment en kon moeder mee kijken.
Achteraf heeft de mama mij bedankt dat ik bij haar gebleven ben. Het is een enorm angstig moment als je kind weggevoerd wordt en je alleen achterblijft terwijl de verloskundige geen bevestigend antwoord kan geven op de vraag of het goed komt.
Ik ben blij dat ik op zulke momenten mijn 'fotografenhoed' kan en durf te wisselen voor een 'emotionele steun-hoed' zonder dat het afbreuk doet aan het maken van een prachtige geboortereportage.
https://moniqueverbeekfotografie.com
https://facebook.com/moniqueverbeekfotografie
Ben jij geboortefotograaf en zou je ook eens een gastblog willen schrijven? Of heb jij misschien vanuit een andere hoek ervaring met een geboortefotograaf en wil je hier eens over vertellen?
Neem dan contact op met De Geboortefotograaf via info@degeboortefotograaf.nl
Geboortefotograaf geboortefotografie bevalling geboorte fotograaf fotografie fotograferen tips uitleg advies cursus workshop opleiding worden hoe wordt welke lens instellingen camera bevallingsfotograaf bevallingsfotografie opstarten bedrijf bedrijfje beginnen beginnende startende startend newbornfotograaf newbornfotografie doula geboortefoto geboortefoto's bevallingsfoto bevallingsfoto's back-up objectief keizersnede operatiekamer OK school scholing Nederland België beroepsvereniging academy childbirth photoacademy foto fotoshoot childbirthphotoacademy jody deijnen instelling lenzen licht omgaan spreker sprekers evenementen congres event congressen vrouwelijke vrouw fotografe starten renate van lith word ik foto's bewerken lightroom adobe individueel individuele
© Copyright. All Rights Reserved.
